ลาโรง.....................

ลาโรงไปอีก1 คืนนี้พบกันที่่วัด ครูผะอบ ครูชื่อแปลก พฎติกรรมเกรียน
พอๆกับครูถวัล ลาโรงไปก่อนเว็บคอกหมูอีกคน

ความสัมพันธ์ของผมกับครูผอบก็คงมีเสียงเพลงเป็นหลัก โดยเฉพาะ
แกชอบทางดนตรียุค 60 อย่าง ซี ซี อาร์ / แกรนด์ฟังค์ / ดีฟ เพอร์
เพิ่ล อะไรทำนองนั้น รวมทั้งซานตาน่า ที่เป็นเพลงประจำวง พารานอยด์
ของพี่ต้อยที่แหลมสิงห์ ที่เพื่อนภาคค่ำของผมอีกคนเป็นมือเบสอยู่

ความสัมพันธ์ของผมกับครูผอบ จะไม่รุนแรงเหมือนครูถวัล แม้แกจะ
ชอบเสียงเพลง แต่ เทปเพลง ผมไม่เคยหาย จะหายก็นิตยสารหนุ่มสาว
นี่แหละ อ้อแกเคยเป็ครูประจำกลุ่มของนักศึกษาผู้ใหญ่ที่หนองบอนด้วยนะ

ผมเคยแข่งขันกระโดดใกลกับครูผอบ ที่ใครถือหางว่าครูผอบจะชนะเพราะ
แกผอมกว่า แต่ผมก็ชนะ เพราะรู้ว่ายังไงแกก็ไม่มีแรง

ผมรู้อะไร ลึกๆ ที่แกไม่เคยบอกใครหลายเรื่อง เพราะแกบอกผมคน
เดียวและกำชับว่าอย่าไปบอกใคร แต่ปรากฎว่าความลับของแกเพื่อนๆ
รู้กันหมด เพราะแกบอกเหมือนกันทุกคนว่า เรื่องนี้นายรู้คนเดียว ห้ามบอก
ใครนะ

สำหรับเรื่องความรัก เห็นแกก็วนไปหาระหว่างครูเจี๊ยบกับครูหญิงบ่อย
ตอนแรกไม่รู้ว่าแกชอบใคร แล้วก็มาลงเอยกัครูหญิง

ชีวิตของแกก็สะบักสบอมตั้งแต่นั้นมา

ครูผอบใช้ชีวิตแบบตามใจตัวเอง ไม่สนกฎเกณฑ์ สุ่มเสี่ยงตลอด
และสุดท้ายก็พลาดจนได้

ไม่ว่าจะเกรียนอย่างไร แกก็เป็นที่รักของครูหนองบอนไม่แปรเปลี่ยน

ผูกพัน....................กันยาวนาน หนทาง 30-40 ปีที่ ผ่านมา

รัก..........ไม่ชอบ...............ชอบ...............รัก.............ไม่ชอบ.............ชอบ

แต่ไม่เคยมี คำว่า ..............เกลียด

สำหรับ ครู ผะอบ ครับ

ไม่รู้สึก ตกใจมากนัก คงเพราะ มีเวลา ทำใจ ยาวนาน.......