ยอดเงินบริจาค................

ตอนนี้ทะลุเป้าแล้วละครับ กลุ่มเราบริจาคอย่างเดียวไม่ต้อง
ออกเฟ้ซโน่นนี่นั่นอะไร บางคนเป็นคนนอกบริจาคช่วยเหลือ
กันมากมายด้วยความยินดี เพื่อให้นักเรียน ทั้งโรง ได้ประโยชน์
ไม่ใช่แค่ กลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง หรือ คนใดคนหนึ่ง

บางสิ่งบางอย่างก็ทำให้เสียความรู้สึกนะครับ ที่ คนนอก มาด่า
โรงเรียนทั้งๆที่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง หรือช่วยเหลือหรือรู้เรื่องอะไร
ด้วย

โชคดีที่พวกเรา เป็นผู้ใหญ่พอ จึงนิ่งเสีย รักษาน้ำใจกันไว้
การมองในมุมเดียวนี่ อันตรายนะครับ

มี............ด้วยหรือครับ

มีเรื่องอะไรด่าโรงเรียนด้วยหรือ
หวังว่าคงไม่ใช่เรื่องการตัดต้นไม้นะ
เพราะอันนั้นผมลงเฟซเพื่อให้เขาลองฟังเสียงคนอื่นดูมั่ง

ใช่ครับ ส่วนใหญ่ผมจะไม่รู้จัก และเป็นคนนอก
ยังไงก็อย่าให้เจตนาดีต้องเสียไป เพราะคน
จะมองโรงเรียนว่า กำลังทำอะไรกันอยู่

ทำใจ

อือ....ที่ถามเพราะมันฟังทะแม่งๆอยู่ สงสัยอยู่แล้ว
จะตอบนะเพราะคุณคือเพื่อนผม ถ้าเป็นคนอื่นจะไม่สนใจเลย

ก่อนอื่นบอกก่อน วันนี้ผอ.เขามาหาผมที่บ้าน
ภรรยาผอ.เป็นFCเฟซผม ผอ.ก็เป็นเพื่อนอยู่ในเฟซ
เฟซผมเป็นเฟซสาธารณะ ทุกคนเห็นได้ผอ.ก็ต้องเห็นอยู่แล้ว
ความตั้งใจคือลงให้เขาเห็น ให้เขาฟังความคิดเห็นคนอื่นดูบ้าง
และถ้าการกระทำของผมไม่ถูกต้องคนอื่นก็ด่าผมได้ ก็เฟซสาธารณะนี่
เลือกด่าได้ทั้งผมทั้งผอ. ยุติธรรมมั้ย

ผอ.มาที่หนองบอนครั้งแรกในตำแหน่งรองผอ.
พี่วีตั้งป้อมรังเกียจโดยฟังประวัติมาจากครูในโรงเรียน รองผอ.ไม่ได้มีส่วนรู้เห็นด้วยเลย
มาอยู่หนองบอนอย่างไร้ศักดิ์ศรีที่ควรจะเป็น ครูส่วนใหญ่ก็ไม่ให้เกียรติโยนคำสั่งที่รองผอ.ออกมาใส่หน้าก็มี
วันเข้าหนองบอนวันแรกมีครูเข้าไปต้อนรับในห้องประชุมสองคนคือครูแดงลาวัลย์กับครูวสันต์
ครูวสันต์คือคนที่คอยดูแลเป็นกำลังใจให้มาตลอด(กูไม่ชอบความอยุติธรรม)
คืนหนึ่งสองคนรีหนึ่งกลมครูวสันต์บอกว่า"คุณไปสอบผอ.ไป อยู่แบบนี้ไร้ศักดิ์ศรี ผมสงสารคุณว่ะ"

จากนั้นเขาไปสอบและได้เป็นผอ. ครั้งแรกลงตำแหน่งที่อัมพรจินตกานนท์
ครูวสันต์ฝากครูเวศเพื่อนรักที่รักษาการแทนโรงเรียนอัมพรอยู่ "มึงดูแลหน่อย อยู่หนองบอนรับกรรมเยอะแล้ว"
นี่คือปูมหลังบางส่วนระหว่างผมกับผอ.
แล้วถ้ามีทางเลือกอย่างอื่นผมจะขึ้นเฟซมั้ย

ผมรู้จักประวัติการตัดต้นไม้ของเขาดี จากหนองแฟบมาอัมพรและจะถึงหนองบอน
กลัวอยู่ ที่เกาะช้างผมก็บอกกับเขาตรงๆว่าถ้า.....ตัดมากผมพูดนะอย่านึกว่าไม่พูด เตือนจากปากแล้ว
ในที่ประชุมผมก็บอกว่า"ผมไม่ใช่นักอนุรักษ์แบบใบไม้ใบเดียวก็ตัดไม่ได้ จำเป็นกีดขวางก็ตัดได้"
แต่นี่เล่นจะตัดแบบ ตัดไว้ก่อนเผื่อจะได้คิดการพัฒนาที่ว่างหลังจากตัดต้นไม้ทิ้งนี่ได้

ส่วนทางพี่น้อยเหียกรกรรมการสถานศึกษาผมจะไม่พูดนะ
สำหรับเพื่อนในเฟซที่เข้ามาคอมเม้นต์ เพื่อนในเฟซผมเลือกนะ
รู้จักตัวตนรู้จักความคิดของเขาไม่ว่าลูกศิษย์เก่าหรือเพื่อนสายอนุรักษ์
พวกเขาไม่ใช่นักเลงคีย์บอร์ด
ผมไม่ได้โพสต์เฟซเพื่อเรียกยอดไลน์

สุดท้ายนะตุ๋ย
"มึงไม่รู้จักตัวตนที่แท้จริงของกูหรือไงวะเพื่อน"

ถีงคุยกันในเว็บนี่ไง ไม่ใช่สาธารณะ
ครูหนองบอนก็เพื่อนกันทั้งนั้น
ทะเลาะกันบ้าง ขัดแย้งกันบ้าง
ตอนนี้ก็ยังเหนียวแน่น
อย่างพี่อารักข์ก็เคยตำหนิผมบ่อย
ตอนนี้ก็รักกันดี รวมทั้งแป้ะด้วย
เรียกว่ารักกันมากกว่าอยู่หนองบอนเสียอีก

แต่ไม่เกี่ยวกับคนนอกหรือลูกศิษย์
เพราะเราต้องให้เกียรติเพื่อนก่อน

เราเหลือเวลาอักไม่กี่ปีแล้วก็จะจากกันไป
ผมให้ความสำคัญเพื่อน มากกว่าตันไม้ว่ะ
ต้นไม้ปลูกใหม่ได้ แต่เพื่อนกับความรู้สึก
นี่สำคัญกว่า แต่คิดอย่างนี้จริงๆ

ประเด็นหลักก็คือ

คนอื่นไม่เกี่ยวหร็อก

โอ เค ไม่ได้โกรธเคืองอะไรนะเล่าให้ฟังถึงเหตุผลน่ะ
เรื่องเพื่อนนี่ผมให้ความสำคัญมากที่สุดอยู่แล้ว

นี่แหละตัวตนจริงๆ ที่เรารู้จัก

เสียดาย......แต่ต้องทำใจ